Monday 31 May 2010

Zonjë blu

Ta quaje punen e tij ‘mediokre’, do ishte pak. Ai e konsideronte veten bojaxhi, jo artist. Artisti ka aftesine ta tejkaloje bezen ne kavalet, duke lene nje deklarate qe cdokush ta mbaje mend. Pa marre parasysh, ju pelqen apo nuk ju pelqen, puna e artistit gjithnje le pas nje impresion. Ai ishte i pari qe per punen e tij do pranonte qe ishte krejt e zakonte, bile ndoshta e rendomte spese s’kishte asnje shkendije qe nje punim i mire e ka. Ndoshta nga qe nuk kishte vuajtur sa duhet? Se fundi i fundit a nuk duhej qe nje artist i madh te jetonte ne ndonje studio plot lageshtire e ta mbante shpirtin me buke, djathe dhe vere te lire? Parat ishin problemi i tij i fundit. Ishte inspirimi ai qe i duhej.

Nganjehere inspirimi te vjen ne ambjentet me te cuditshme. Ai e gjeti ate ne nje kafene te vogel ne nje nga ambjentet e universitetit. Filloi ta frekuentonte shpesh ate kafene dhe kjo aspak per kualitetin e kafes apo te tjerave qe servirishin aty, por per ate... Ishin floket e saj qe ne fillim i terhoqen vemendjen. Te gjate, te dendur... floke te verdhe qe dallgezonin mbi shpinen e saj. Ai e veshtronte prej nje kendveshtrimi artistik duke u munduar te regjistronte ne memorie tiparet e saj. Syte i kishte larg njeri tjetrit dhe hunden pak si shume te ngritur, megjithate kombinuar me mollzat e faqeve dhe gojen e saj te plote, figura e saj ishte mjaft terheqese. Atij i pelqente bukuria e saj e pazakonte ndaj dhe ishte prej klienteve te rregullt ne kafenene me kot ne gjithe universitetin.

Gjithnje ishte mahnitur prej aftesise prej kameleoni te femrave per te ndryshuar. Nje dite sjellja dhe pamja e tyre shpreh pafajsi femijrore, nje dite tjeter erotizmi dhe pasioni qe transmeton qenia e tyre i ngjan vullkanit Taupo. Ne nje dite si kjo, e ndjeu veten te eksituar per te paren here prej muajsh. Ajo ishte inspirimi, ishte muza e tij. Ne gjoks i vloi nje nevoje urgjente per ta pikturuar, per te nxjerre prej saj te brendshmen femerore. Ju afrua thjesht. Ai ishte artist dhe ajo i kishte terhequr vemendjen A mund te pozonte per nje portret? Edhe kur i permendi nje shume te hollash, syte e saj shprehnin akoma hezitim. Tek e fundit ai s’ishte vecse nje mashkull i huaj qe i qasej asaj me nje propozim. Ajo kerkoi ca dite kohe te mendohej. Ishte krejtesisht normale. Pas 4 diteve, pranimi i saj nuk e cuditi aspak.. instiktivisht e dinte qe dikur ajo do pranonte.

E pagezoi Zonja Blu. Duke e veshtruar pergjate seancave te pozimit ne ditet ne vazhdim, syte i hasen nje fare merzitje qe imazhi i saj mundohej ta fshinte. Mos ishte turp? Ndrojtje? Nga se? Nuk ishte aspak rehat dhe kjo dukej prej menyres se si pozonte. I duhej te fitonte besimin e saj. Aurola e te mos qenit rehat ishte mjaft e dukshme aq sa penetronte edhe punimin e tij. Ne ndonje situate tjeter, ai me germa kapitale do ta kish titulluar gjendjen e saj Zonja ne Panikun Blu. Qetesia dhe qendrimi i saj i mbyllur, i hipnin nervat. Fliste rralle dhe kur fliste perdorte fjale nje rrokeshe. Heren e pare qe e pati prekur, ajo ja pati dhene vrapit drejt deres; reagim i padeshirueshem megjithate ai nuk e pati ndjere veten te ofenduar. Gjate diteve ne vazhdim dukej gjithnje e me qarte qe kjo grua ishte tmerresisht e lenduar e kjo ne nje te kaluar jo shume te larget.

Zakonisht ai punonte duke degjuar ndonjeren prej operave te Verdit ose nen tingujt e ndonje koncerti per violine. Nuk donte asgje vec muzikes dhe mendimeve te veta. Kesaj rradhe, cuditerisht ndjente nevojen per te folur, nevojen per ta kuptuar dhe per te larguar dhimbjen prej syve te saj. Teksa e pikturonte fliste pa u ndalur; pergjithesisht gjera pa rendesi. A i kishte pelqyer asaj novela e fundit e John Smith? A nuk ishte kjo nje dite e bukur? Me kalimin e kohes ajo nisi te rilaksohej. Gezimi i tij s’kishte kufi kur ajo filloi t’i hapej. Nje dite ajo i tregoi deri ne me te dhimbshmin detal historine e saj. Nje baba abuziv dhe nje nene pijanece.. vite keqtrajtimi shpirtror e fizik. Gradualisht filloi te ndjeje se si dhimbja e saj kishte zene nje qoshe diku dhe se relacioni i tyre kishte marre nje dimension tjeter.

Javet ne vazhdim i ngjanin nje orgjie artistike. Penelit i kishin dale krahe dhe inspirimi i tij ishte ne majat me te larta. Megjithate ishte dicka qe ai e deshironte me teper se cdo gje tjeter; ta pikturonte ate nudo. Si t’ja kerkonte nje gje te atille? Do ta humbte besimin e fituar? A nuk do mendonte qe ai gjthnje kishte pasur kete qellim prej dites se pare? Vendosi qe ta provoje; tek e fundit ai ishte artist; shpresonte qe ajo tashme kete e kish kuptuar. Ishte mengjes vere. Ai po pregatiste mjetet qe do i nevojiteshin ate dite kurse ajo po bente nje kafe. Si ne shtepi, ajo tashme e kishte mesuar apartamentin permendesh dhe ja tek po vinte me kafet ne dore. A mund ta pikturonte nudo? Me ne fund ja tha. Nje veshtrim i cuditshem zuri vend ne syte e saj blu. Qetesia qe mbuloi atmosferen ju duk si shekullore. Dikur ajo foli ngadale. Ku do deshironte te pozonte?

I pa goje me sy e shoqeroi se si ajo u vendos ne tufen e rrezeve qe hynin nga dritarja dhe qe i ngjanin drites se nje prozhektori te orientuar. Ishte vertet nje dite e nxehte vere dhe ajo ishte veshur ne perputhje me te. Nje bluze me menge te shkurtra, nje fund te holle deri ne gju dhe nje pale sandalle me rripa. I tha qe mund te zhvishej pas perdes aty prane, por ajo tashme e pati hequr bluzen. Kishte veshur sutjena te bardha te pambukta. Aspak moderne, por tmerresisht ndjellese. Uli zinxhirin e pasem te fundit dhe ai ngadale perfundoi ne fund te kembeve te saj akoma ne sandale. Duke u munduar te zbertheje sandalet doli prej rrethit te formuar nga fundi i rene. Ja tek ishte e palevizur ne te mbathura dhe sutjena te bardha; aspak moderne por tmerresisht ndjellese. Shikonte drejt tij sikur donte t’i analizonte veshtrimin. Fjalet ishin larg. Gjuha sikur ju kishte ngjitur ne qiellze. E dinte qe duhet te ruante objektiviteti deri ne momentin kur ajo shkopsiti sutjenat dhe i la ato te binin. Gjithe jeten ai kish qene i vetmuar. Kishte ndjere nevoje vetem per vete dhe artin e tij. Oh .. here pas here kishte pasur dashnore, por ato gjithnje kishin qene sekondare.. as emrat nuk ja kujtonte. Te renit ne dashuri me modelen kurre nuk kishte qene dicka e planifikuar, por tashme kish ndodhur. Arsyeja sapo kishte mbyllur deren pas shpine.

U afrua. Ishte vetem disa centimetre larg saj. Ishte pak me i gjate e ajo e ngriti veshtrimin teksa ai uli koken. Buzet ju takuan ngadale nje here , dy here, tre here. E terhoqi drejt vetes e ata u bene nje. Ngadale e rrotulloi duke i puthur rrezen e veshit dhe duart e tij perfshine gjijte e saj te forte. Ajo mbylli syte prej kenaqaise dhe i vuri pellembet mbi pellembet e tij. Lehte, mollezat i ferkuan thumbat dhe ai shijoi kenaqsisne e psheretimes se saj. Syte e artistit duhet ta shihnin, ta vezhgonin, te analizonin cdo linje, cdo thyerje, cdo forme e trajte te saj. E ngriti ne krahe drejt kanapese afer dritares.

Dielli luante kryq e terthor trupit te saj dhe ai nje cast e ndali frymen duke e soditur. Ngadale ja uli te mbathurat dhe buzeqeshi kur ajo instiktivisht u mbulua me duar. Butesisht ja largoi duart duke i lejuar syve te shijonin mrekulline e saj trupore. Gjinj te plote, bark i rrafshet, te kulminuar ne venbashkimin mes kofsheve te saj. Gishterinjte rreshqiten poshte deri tek buklet ngjyre verdhe ne te kuqerremte. Goja i kishte kapur thumbin e saj te majte dhe me buze ja terhiqte lehte. Gishtat e gjeten shtegun ne vathen e mendafshte dhe ngadale nisen te levizin ne trajektore rrethore. Koha u ngadalsua. Asgje s’ishte me e rendesishme se ata te dy. Shpina ju harkua teksa renkoi emblel me fyt. Gishtat vazhdonin ta elektrizxonin trupin e saj tashme duke levizur ne brendesi te folese se saj te lagesht. Buzet ju bene me agresive dhe gjuha luante me thumbat e saj te forte. Gishti shtypi thelle ne te... Ai ja mbuloi gojen me gojen e vet teksa trupi isaj i nxehte u dridh prej orgazmes se forte. Zeri dhe ndjenja e saj, shprehur me klithma te mbytura ne gojen e tij gati sa nuk e cmendi.

Ai kish nevoje te shperthente, por duhet ta fiksonte ate moment ne kanavas. U ngrit me shpejtesi; ja lakoi krahet mbi koke duke ja pozicionuar trupin. Shija dhe aroma e saj e kishin ngarkuar me super emocione te cilat peneli i kish pritur prej kohesh. Bukuria e saj ishte e pakapshme, por artin e tij e kish ngritur ne lartesi te reja. Zonja Blu ishte shderruar ne zjarr te dlire, te mendafshte. Transformimi ishte i plote. Ajo ishte kryevepra e tij qe ja kish rrembyer trupin dhe shpirtin. Bota e tij kish ndryshuar perfundimisht dhe mundesite ishin pa mbarim.

No comments:

Post a Comment