Realiteti mu shndërrua në ëndërr!

Realiteti mu shndërrua në ëndërr!

Kur dikur dëgjoja se në botën perëndimore shumëkush dashurohej, por edhe martohej përmes internetit, nuk e kuptoja se për çfarë bëhej fjala. Sot, një vit pasi kam instaluar internetin në shtëpi, e kam të qartë se si kanë mundur ata perëndimorë të njoftohen, dashurohen por edhe të martohen në këtë formë virtuale të komunikimit.
Pa e pritur, një mbrëmje mu fut online në MSN një zonjë, e cila u prezantua si grua 45 vjeçare, mësuese dhe mjaftë e ngritur për nga kultura e komunikimit. Unë, si 25 vjeçar që jam, fillova të imagjinoj se si do të ishte që të kem një mësuese kaq më të vjetër se unë, e cila do të më mësonte edhe për “punët e shtratit”. Më duhet ta pranoj se shumë shpesh masturboj para kompjuterit, sepse ende nuk kam vendosua se me kë të martohem. Si beqar, shpesh ndjej nevojën për femër, por nuk mund të lavdërohem se mund të kem shpesh ndonjë femër, e cila do më shterte krejt energjinë rinore për sex.
- Përshëndetje... jeni për bisedë? – mu drejtua zonja.
- Me kënaqësi, e nderuar. Por, do të doja të di moshën tuaj, sepse biseda do të jetë më kuptimplote, nëse e di që po flasë me një femër të pjekur dhe jo me ndonjë kullerkë – ia ktheva.
Asaj, si duket i lash përshtypje që në fillim dhe filloi të qeshej pa ndërprerë.
- A e din bre çun që unë jam e djegur se jo e pjekur – më tha zonja.
- Prandaj kërkova të di moshën. Unë jam 25-vjeçar – i tregova.
- Hahahahaha... e din se unë jam shumë më e vjetur se ti, bile kam mundur të të lind?! – rrëfehej zonja.
Megjithatë, unë insistoja pa ndërprerë të më tregoj moshën e saj, sepse më përshtatej në bisedë dhe, pse jo, edhe u mbusha epsh për faktin se është më e moshuar. Më kaploi dëshira që të më mbështillte ajo në gji, duke më përkëdhelur sikur nëna foshnjën, e unë t’i zbatoja mësimet e saj në praktikë.
- Unë morë çun i mirë jam 45-vjeçare, por ndihem shumë më e re se mosha që kam – më tha zonja.
- Natyrisht se duhet të ndiheni ashtu, dhe kurrë as mos e qoni mendjen kah pleqëria. Sidoqoftë, a mund ta kuptoj këtë se ju jeni aktive edhe në punët e shtratit? – e pyeta, pa një e pa dy.
- Natyrisht, por e kam të vështirë të lirohem me dikë, sepse në Kosovë të gjithë meshkujt, sapo e shfrytëzojnë një femër, u rrëfehen shokëve. Prandaj është rrezik të vendos në këtë drejtim – u ankua zonja, e cila ma bëri me dije se asaj “po i lëpihet” por që ndruan se po hetohet.
- Unë e nderuar jam tip që kënaqëm, pikërisht kur ajo kënaqësi është shumë diskrete dhe intime. Po më hetoi dikush se jam në lidhje me dikë, nuk ka më vend për kënaqësi – i thash.
Si duket, kjo thënie e imja ishte çelësi kryesor që ajo të lirohej menjëherë në bisedë dhe të harroj se në sapo u njohëm. Menjëherë filloi të më fliste për dëshirat dhe qejfet e saj. Ndërkohë që më tregoi se burri i saj më shumë ishte jashtë shtëpisë se sa me të. Më tha troç se i ishte mërzitur edhe jeta bashkëshortore, gjithnjë duke dëgjuar nga shoqet e saj se si burri po i ndiqte lokalet e natës, paralel me të rinjtë. Natyrisht se ai ishte i pasur, por që zonja me të cilën flisja dëshironte diç më shumë se pasuria materiale. Ajo më tha se është tejet e varfër shpirtërisht, sepse i mungonte mashkulli.
- Më beso se jam çmendur në pleqëri... Bile, me ta thënë të drejtën, do ta dëshiroja një çun si puna jote. Ama, nuk e di se sa je i fjalës – më tha pa ngurrim zonja.
Oh sa u josha pas saj... edhe unë fillova ti rrëfehem se do e dëshiroja pikërisht atë që është me e vjetër se unë dhe se kam qejf të më bëhej mësuese shtrati.
- Të premtoj se do të jem nxënës i mirë dhe i dëgjueshëm. Nuk do të dëshiroja të dëshpërohesh me mua – i thash.
I tregova drejtë se isha i kallur për zonja, sepse nga to kam se çka të mësoj. Ajo ma ktheu se të rejat janë edhe më të dijshme se të vjetrat, sepse, sipas saj, të rejat kanë më shumë përvojë.
- Megjithatë, më pranoni ju lutem në një kafe diku në qytet, sepse nesër nisem për në Prishtinë dhe do të jem herët në Prizren – i shash zonjës prizrenase.
Ajo më tha se do të pinte me kënaqësi një kafe, por më porositi të mos kërkoja më shumë, sepse që në fillim do me refuzonte nëse jam insistues. U pajtova me kërkesat e saj dhe mbaruam bisedën.
Të nesërmen, i hipa kerrit, u mbusha parfum dhe u vesha mirë. Me të arritur në Prizren, ashtu siç e kemi bërë fjalën u gjendëm në një restorant të vogël, por mjaftë i qetë dhe i përshtatshëm për biseda të tilla.
- Qenke zgjuar shumë herët – më tha zonja, e cila gjithashtu ishte rregulluar, tamam si mësuese.
- Më mirë të kishe pyetur nëse kam fjetur mbrëmë – ia ktheva, e që ajo përsëri qeshi dhe më “uroi” për gatishmërinë që çdo fjale t’i gjeja një kundërpërgjigje ekzotike, siç u shpreh ajo.
Duke pirë makiato, ne vazhduam bisedën e mbrëmshme, por vetëm se interesohej më shumë të dinte se çfarë punë kisha në Prishtinë të shtunën dhe sa ka rëndësi ajo punë. I tregova se asgjë nuk është protokollare dhe se mundja ta kryeja kurë të dëshiroja. Në fakt, unë fare nuk kisha punë në Prishtinë, por qëllimin e kisha që të takohesha me të. E nëse del diçka, do të shkoja edhe në hënë, jo vetëm në Prishtinë.
- Atëherë, nëse nuk të bëhem rëndë, po vij edhe unë se kam një punë të ngjashme si ti, jo protokollare – më tha zonja, e cila mu prezantua me emrin Drita.
- Sa do të dëshiroja të më bësh shoqëri, nuk e ke idenë – ia ktheva.
Pas kësaj, u nisëm menjëherë drejtë Prishtinës. Gjatë rrugës bisedonim edhe më shumë, por assesi të merrnim ndonjë iniciativë konkrete. Kur arritëm rreth Lipjanit, ajo më luti që të hynim nëpër qytezë dhe jo të ndiqnim unazën.
- O loçkë, ajde ndalemi në një motel këtu në të djathtë, sepse nuk kam edhe aq punë në Prishtinë. Më shumë për qejf kam dalë – më tha zonja Dritë.
Ndeza treguesin e drejtimit dhe u ktheva. Ec e ec, nuk shihja ndonjë motel. Fillova të mendoja gjithçka, pa bërë zë fare. Sapo e kemi lënë qytezën, vërejta një motel, i cili nuk i ngjante edhe aq një moteli.
- Ky është moteli - më tha zonja.
Hyra në parkim dhe, kur dolëm nga vetura, një djalosh na priste me çelësa në dorë. Asgjë nuk kuptoja. Prisja se do të uleshim në hollin e këtij objekti dhe do pinim kafe, por jo. Zonja e rrëmbeu çelësin, ia bëri njëfarë pagese dhe u futëm në objekt, ku asgjë nuk pashë aty që të ngjasonte në objekt hotelerie, pos dhomave, sikur të një shkolle.
U futëm në njërën prej këtyre dhomave dhe zonja menjëherë e mbylli derën. Ishte një shtrat bashkëshortor brenda, i rrethuar me pasqyra, një dush kabinë, një tavolinë dhe dy karrige. Ajo mu vërsul si luaneshë, duke më thënë se ky ishte qëllimi.
- A e di se sa shumë kam imagjinuar ta kem një djalosh të ri, si ty? – më thoshte ajo, duke mos i ndaluar puthjet kudo nëpër qafë e trup.
Shpejtë e shpejtë e kryem turnin e parë, sepse ishim të eksituar pa masë që të dy. Më duhet ta pranoj se ajo më ka shkundur fortë. Vërtetë ishte e etur për mashkull.
Pas kësaj u futem bashkë në banjë, ku e fërkuam mirë e mirë njeri-tjetrin. Zonja nuk ishte e bukur, ama trupin e kishte bombë. Si dukej, ajo shumë i përkushtohej trupit, sepse edhe lëkurën e kishte të ushqyeshme dhe të lëmuar e depiluar. U kthyem në krevat, ku edhe filluam lojën e vërtetë, duke mos e lëshuar asnjë pjesë të trupit pa e shijuar. Zonja dinte shumë mirë të më trajtonte pjesët erogjene të trupit, sidomos, koçet. Në çastin kur mi ka mbështjellë me dy duart koçet dhe karin, ndërkohë që majën e karit ma përkëdhelte me buzët e trasha që kishte, unë humba fare nga kjo botë.
- Ohhhh zonja ime... mësuesja ime... sa shumë e din se çka e eksiton mashkullin – i thash.
- Duhet edhe ti të shijosh diçka të veçantë – ma ktheu, duke i hapur këmbët, për të ma dhuruar pidhin e saj më buzë të gjata.
Fillimisht fillova lehtë t’ia puthja pidhin. Por, kur ajo më kallte duke e thithur karin, unë doja të futem i tëri në pidhin e saj. Ishte kënaqësi e paparashikueshme, derisa ne ia trajtonim njëri-tjetrit pjesët më intime.
Sa shumë me eksitonte, kur me mjeshtëri ma fërkonte pidhin për buzë, duke kërkuar që ti bëja diçka më shumë se lëpirjet.
U ngrit më pas ajo dhe mori pozicionin e kafshës. Qëndronte sikur lopët kur janë të gatshme ta presin kërcimin e demit. Menjëherë më shkoi mendja kur unë i ruaja lopët e fshatit dhe, një grua e vetmuar ruante një lopë të vogël. Ajo ishte e pastër, sikur të flinte në dhomë. Kur i erdhi koha të mbarësohej, e pata xhelozuar demin e fshatit kur kishte kënaqësinë t’ia fuste asaj lope të ruajtur me kimet. Nuk është turp nëse them që disa herë tentoja ta qija edhe unë atë lopë të vejushës, sepse i ngjasonte pronares së vet.
Të gjitha këto mendime mu sollën nëpër kokë me një shpejtësi jashtëzakonisht të madhe dhe inspirimi im shkoi në maksimal. Kari mu bë dru i forte dhe i drejtë. Zonja vetëm i dridhte bythët, duke më ftuar që t’ia rras sa më shpejtë.
- Ma rras zemër... Ma rras se këtë e kam dëshiruar shumë kohë... Më qij si mëzat – apelonte zonja Dritë.
- Ahhhh... - lëshova një britmë, kur ia përmblodha me fuqi, bash sikur ai mëzati i katundit që mu soll në kokë.
Edhe zonja ime më inspiroi kur pikërisht më quajti muzat në çastin kur unë veç e sillja nëpër kokë atë.
Me rrëmbim i përmblidhja para vetës bythët e saj të formuara si mollë. E pompoja pa ndërprerë dhe me egërsi. Asaj sikur kjo i pëlqente pa masë, sepse e shihja që më ujdiste vithet aq mirë, sa që kisha përshtypjen se pidhin ma vuri në pjatë.
Pas disa shkundjeve, ndjeva së koçet donin të dilnin nga strofulli i tyre... E shpejtova ritmin, ndërkohë që bërtisja, në mënyrë që zonja të kuptonte se është koha e kulminacionit. U shkul me shpejtësi nga kari im dhe ma rrëmbeu atë, duke vazhduar tundjet me dorë, për ta pritur lëngun magjik.
Eksplodoja si top, përderisa ajo i priste llavat në gjoks, e me njërën dorë e lyente gjoksin me atë lëng. Sapo jam shterë i tëri, zonja e futi në gojë dhe e thithte edhe më, duke mi nxjerrë edhe pikat e fundit të spermës.
Në ato çaste mu duk se po ma nxjerr zemrën nga vendi. Çmendesha nga kënaqësia që më falte zonja ime.
Me ta përfunduar lojën, tashmë njëri pas tjetrit u lamë me ujë të vakët, sepse i ngrohti kishte mbaruar që në turnin e parë kur u lamë.
U veshëm dhe, si për habi, as unë e as ajo nuk ishim të interesuar të shkonim në Prishtinë.
Unë i propozova që të silleshim kah Brezovica, e kur të bie terri të hynim në Prizren. Ajo u pajtua më këtë idenë dhe në ia therëm kah Ferizaj.
Në Brezovicë jemi ndaluar në një vend të këndshëm dhe të flladshëm. Aty jemi argëtuar edhe më shumë, ndërkohë që në mbrëmje kemi hyrë në Prizren dhe jemi ndarë si dy të panjohur.Nga ajo ditë, ende nuk e kam takuar zonjën time, as që më ka thirr dhe as që më është paraqitur në MSN. Tani jam në kërkim të asaj zonje, por ka dy muaj që nuk e takoj dot, as që më përgjigjet ne e-maila. Krejt kjo, tani më duket si ëndërr. Shpesh e pyes vetën, athua kam parë ëndërr apo ishte realitet dëfrimi me një zonje